Mother! (2017)

หนังไม่ได้เพียงแค่เล่าเรื่อง แต่มันพาผู้ชมไปร่วมเหตุการณ์และซึมซาบความรู้สึกจากมุมมองของตัวละครที่ได้ชื่อว่าเป็น mother ของเรื่อง

ในช่วงเริ่มต้นเรื่องหนังมีการเคลื่อนไหวของเรื่องเชื่องช้าแต่ทดแทนด้วยการใช้ประโยชน์จากการเคลื่อนไหวของภาพเพื่อสร้างแรงดึงดูดให้ผู้ชมสนใจจดจ่อในความเป็นไปและสภาพแวดล้อมต่างๆภายในบ้าน และใช้ภาพระยะใกล้เป็นส่วนใหญ่เพื่อกำหนดอารมณ์ความรู้สึกของผู้ชมให้อึดอัดและกดดันซึ่งทำให้เกิดอารมณ์ร่วมระหว่างผู้ชมกับตัวละครอย่างเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

แต่สิ่งที่พลาดคือการทำซ้ำของหนัง มันทำให้ช่วงหลังของหนังได้ความรู้สึกไม่ต่างจากช่วงแรก แต่ช่วงหลังก็ถูกทดแทนด้วยการเปิดประเด็นในสิ่งที่หนังจะบอกชัดเจนขึ้น หากผู้ชมสนุกกับการตีความก็ถือว่าเป็นจุดสุดยอดของหนังได้ แต่หากผู้ชมไม่ได้สนุกกับการคิดตีความแล้วก็อาจทำให้หลงหายไปกับความงุนงงและเบื่อหน่ายจากการทำซ้ำของหนังได้

หนังเรื่องนี้เป็นการเสนอความคิดมากกว่านำเสนอเรื่องราว ฉะนั้นมันเป็นไปได้ว่าทั้งฉาก ตัวละครทั้งหมด ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างอิสระแต่มีแนวคิดครอบงำอยู่ เป็นสัญลักษณ์ของแนวคิด ไม่ว่าพฤติกรรม ความเชื่อ หรือแม้แต่ตำแหน่งแห่งที่ของวัตถุที่มีผลต่อเรื่องราวก็เช่นกัน

แท้จริงแล้วไม่มีตัวละครผู้ชาย ไม่มีตัวละครผู้หญิง และไม่มีตัวละครอื่นๆ คงเหลือแต่เพียง "ความคิดแบบคริสต์ศาสนา" "สังคมของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์" กับ "สภาพความเป็นไปของ Mother Earth" เมื่อต้องอยู่กับแนวคิดแบบคริสต์ๆ ความวุ่นวายและสิ้นคิดของมนุษย์ ก็เป็นได้

Rate at IMDb