ซ้อมไดรฟ์

ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน แต่สำหรับวันนี้เรา-กองบรรณาธิการทั้งกอง จะพักมือจากการงานลงแต่เพียงเท่านี้ เพื่อจะออกไป 'สนามฝึกซ้อมกอล์ฟ' (Driving Range) หรือเรียกกันติดปากกันว่า 'สนามไดรฟ์' พร้อมกับอุปกรณ์ครบชุดพร้อมกระเป๋าที่เพิ่งได้มา เป็นเหล็กของ Srixon จำนวนสองชุด จุดหมายของเราคือสนามซ้อม Tee Off ซึ่งเป็นสนามซ้อมที่ใกล้ที่ทำงานมากที่สุด

ในบรรดาคนในกองบรรณาธิการไม่มีใครเรียกได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องกอล์ฟในระดับที่เรียกว่าโปรเลยแม้สักคน สำหรับบรรณาธิการน่าจะมีความได้เปรียบที่สุดเพราะได้เรียนกับโปรและได้ออกรอบตามงานที่เชิญผู้สื่อข่าวไปอยู่บ่อยครั้ง และนอกเหนือจากโปรก็ยังมีพี่ 'ตระนท' ที่คอยให้คำแนะนำพอให้คลายสงสัยและแนะนำได้บ้าง

พี่ตระนทแกอยู่ฝ่ายโปรดักชั่น แต่แกพอจะมีความรู้และฝีมือด้านกอล์ฟอยู่บ้าง เพราะแกเคยได้เรียนกับโปรโดยตรง แกเล่าให้ฟังว่า ที่แกอยากเล่นกอล์ฟก็เพราะว่าแกเล่น เกมส์ไทเกอร์ วูดส์ มาก่อน แล้วเกิดอาการอยากเล่นบ้าง จึงไปเรียนกับโปรแต่ก็ไม่ได้จริงจังจนถึงขั้นสอบเป็นโปรเสียเอง แต่ก็ซ้อมอยู่เรื่อยๆ มาช่วงนี้ก็ได้ออกรอบอยู่บ่อยครั้ง เนื่องจากไปเป็นเหมือนพี่เลี้ยงให้บ.ก.ตามงานแถลงข่าวที่เชิญผู้สื่อข่าวออกรอบเพื่อทดสอบสนาม

หลังจากที่ผมจับเหล็กเจ็ดวาดวงสวิงครั้งแรกในงานไรเดอร์คัพนั้น ผมมีความต้องการพิสูจน์ฝีมือในการเล่นกอล์ฟของผมและคิดไกลไปว่าถ้าเกิดครั้งแรกที่หวดออกไปนั้น เป็นเพราะพรสวรรค์ที่ติดตัวผมมาแล้วล่ะก็ ผมจะต้องสอบเพื่อเป็นโปรให้ได้ จึงไม่รีรอและลังเลที่จะมาลองทดสอบวงสวิงในสนามซ้อมให้ประจักษ์กับตาตัวเองอีกครั้ง

พี่ตระนทให้ผมซ้อมเหล็กเจ็ดซึ่งแกบอกว่า เพิ่งเริ่มหัดควรใช้เหล็กเจ็ด หรือเหล็กหกไปก่อนอย่างเพิ่งใช้หัวไม้หรือไดรเวอร์เพราะจะทำให้วงสวิงเพี้ยนไปจากที่มันควรจะเป็นได้ ผมเชื่อฟังคำสั่งนั้นอย่างว่าง่าย หยิบเหล็กเจ็ดขึ้นมาลองหวดลมดูสักสองสามครั้งก่อนจะกดลูกจากเครื่องตั้งลูกออกมาทดสอบวงสวิง

ผมหวดไปครั้งแรก ลูกกอล์ฟที่ตั้งอยู่บนทียังคงตั้งอยู่ที่เดิม ลมจากเหล็กเจ็ดที่ผมหวดไปพัดผ่านลูกกอล์ฟไปซึ่งมันไม่ทำให้ลูกกอล์ฟขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย รู้สึกไม่ผิดคาด เพราะว่าจริงๆแล้วผมไม่ได้มีพรสวรรค์ติดตัวมาแต่อย่างไร คิดว่าครั้งแรกที่ตีโดนนั้นเป็นเพราะความบังเอิญมากกว่า หรืออาจจะเป็นเพราะว่าไม่ได้คิดและไม่ได้มีความรู้สึกเกร็งอะไรทั้งสิ้น เหมือนอย่างวันนี้ที่คิดว่าจะโดนหรือไม่โดนลูก สร้างความกดดันให้ตัวเอง ทำให้พลาดเป้าไป

ครั้งหนึ่งผมไปงานข่าวกอล์ฟแล้วบังเอิญได้ไปคุยกับพี่ผู้สื่อข่าวด้านกอล์ฟคนหนึ่ง แกอธิบายการเล่นกีฬากอล์ฟสำหรับผู้ที่เพิ่งหัดว่า กอล์ฟเป็นกีฬาที่ฝืนธรรมชาติการเคลือนไหวของมนุษย์เพราะการวาดวงสวิงให้มั่นคงและแม่นยำนั้นต้องอาศัยระเบียบร่างกายที่ถูกต้อง การจดจำความรู้สึกของการบังคับกล้ามเนื้อ ยกตัวอย่างง่ายๆ อย่างเช่น การขี่จักรยานสองล้อ ถ้าลองได้ขี่ได้แล้วก็จะทรงตัวอยู่ได้โดยไม่ล้ม มันเป็นความรู้สึกที่สามารถฝึกหัดได้ เหมือนอย่างวงสวิงวาดอย่างไรให้นิ่งและแน่นอนหากตีได้อย่างถูกต้องแล้วก็จะไม่พลาดอีก ในทางกลับกันหากว่าวาดวงสวิงอย่างผิดท่าผิดทางแล้วก็จะแก้ไขได้ไม่ง่ายเช่นกัน

วันนั้นผมหวดลูกไปประมาณถาดกว่าเห็นจะได้ เพราะคิดว่ากล้ามเนื้อคงจะจดจำการเคลื่อนไหวที่ถูกต้องได้บ้างหวดไปโดยไม่หยุดพัก จนไม่มีลูกกอล์ฟเหลือให้ตีอีกแล้วจนเหงื่อชะโลมกายไปทั่วร่างอย่างไม่รู้ตัว รู้สึกกระหายน้ำ คอแห้งแต่ไม่ถึงกับเป็นผง พวกพี่ๆ ที่พักเหนื่อยจากการไดรฟ์สั่งเบียร์ไว้เป็นเครื่องดับกระหาย ผมจึงไม่มีทางเลือกที่จะกระดกเบียร์ในแก้วของผมนั้นอย่างกระหืดกระหายลงคอไป

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ผมระดมหวดวงสวิงอย่างต่อเนื่อง อาการตึงปวดไม่ได้ปรากฏให้เห็นแต่ปรากฏขึ้นในความรู้สึกขณะที่ขยับแขน ขา ก้ม ก้าวเดิน ยกแขน ถอดเสื้อ ฯลฯ เรียกว่าระบมไปทั่วทั้งตัวก็ไม่ผิด ตั้งแต่สันคอทั้งสองด้าน ต่ำลงมาที่หัวไหล่ ข้างแขน บริเวณซี่โครง เรื่อยลงมาที่โคนขา ต้นขา น่อง จนไปข้อเท้า และเท้า เป็นประสบการณ์ที่ผมไม่คิดว่าจะเจอะเจอได้มากมายขนาดนี้ เพราะถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่คนที่ออกกำลังกายเป็นกิจลักษณะอยู่เป็นประจำ แต่ในวันๆหนึ่งผมก็เดินติดต่อกันได้เป็นกิโลๆ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ผลที่เกิดขึ้นทำให้ผมเข้าใจได้ว่ากีฬากอล์ฟที่เห็นว่าไม่ค่อยได้ออกแรงกำลังเท่าใดนักนั้น แท้จริงแล้วใช้กล้ามเนื้อเกือบทุกส่วนของร่างกาย โดยเฉพาะใช้กล้ามเนื้อที่เราไม่ค่อยได้ใช้ในชีวิตประจำวันเท่าใด ดังนั้นผู้เริ่มเล่นกอล์ฟ เริ่มหัดวาดวงสวิง ก็เตรียมรับความเจ็บปวดทำนองนี้ไว้ได้เลย หรืออีกทางหนึ่งคือการไม่หักโหมซ้อมจนมากเกินไป เพื่อทำให้กล้ามเนื้อนั้นค่อยๆปรับตัวอย่างค่อยเป็นค่อยไป

หลังจากซ้อมเสร็จผมตรงไปโรงภาพยนตร์ตามที่ทำการนัดหมายไว้ โดยไม่รู้ตัวว่าวันรุ่งขึ้นจะเกิดอะไรกับกล้ามเนื้อและร่างกาย เพราะอาการที่ว่านั้นจะไม่เกิดขึ้นฉับพลันทันใด